„Sylwester, który przejdzie do historii”: Czy masowe wydarzenia to zasłona dymna władzy? Chleb, igrzyska, festiwale i koncerty – starożytna strategia w nowoczesnym wydaniu

Rozrywka jako narzędzie zarządzania społeczeństwem

Slogan „Sylwester, który przejdzie do historii” – manipulacja lingwistyczna,  jest typowym przykładem marketingowego nadużycia lub zabiegu perswazyjnego, który odwołuje się do emocji i potrzeby uczestnictwa w czymś wyjątkowym. W rzeczywistości każdy Sylwester „przechodzi do historii”, bo czas mija, a wydarzenia zostają zapisane w pamięci, niezależnie od ich skali czy znaczenia. Fraza ta jest więc celowo przesadzona.

Wyolbrzymienie:  To gra na poczuciu, że uczestnik stanie się częścią czegoś „ważnego”.

Odwołanie do potrzeby wyjątkowości: Ludzie chcą być częścią czegoś niepowtarzalnego. Hasło to wykorzystuje tę potrzebę, aby przyciągnąć uwagę i zbudować oczekiwania, choć obietnica „historyczności” jest mglista.

Festiwale i koncerty – współczesny sposób na odwrócenie uwagi społeczeństwa.

Od czasów starożytnych politycy doskonale rozumieli, że lud potrzebuje rozrywki, aby choć na chwilę oderwać się od trudów codzienności. „Chleba i igrzysk!” – do dziś są symbolem strategii władzy, której celem jest odwrócenie uwagi obywateli od bardziej niewygodnych kwestii. W starożytnym Rzymie były to walki gladiatorów i wystawne igrzyska, dziś – koncerty, festiwale czy masowe imprezy plenerowe.

Współczesna polityka zdaje się pielęgnować tę tradycję. Organizowanie spektakularnych wydarzeń to świetny sposób na zyskanie sympatii mieszkańców, przy jednoczesnym przesłonięciu problemów, takich jak utracone inwestycje, zaniedbania infrastrukturalne czy niespełnione obietnice wyborcze. Światła sceny skutecznie przyciągają wzrok, odciągając od dokumentów, statystyk i niezrealizowanych projektów.

O polityce spektaklu – Gawiedź bawi się, a władza tuszuje niewygodne sprawy
Można zadać pytanie: czy masowe imprezy są wyrazem troski o społeczeństwo, czy raczej elementem politycznej strategii? Czy wśród huku fajerwerków i dźwięków koncertów nie ginie dialog o sprawach kluczowych?

Zamiast rozwiązywać problemy u ich źródła, niektórzy liderzy wybierają błysk reflektorów. A mieszkańcy – może z tęsknoty za rozrywką, może z braku czasu na głębszą refleksję – chętnie przyjmują tę ofertę, pozostawiając pytania o istotne kwestie na potem.

Jednak historia pokazuje, że igrzyska nie zawsze gwarantują wieczną władzę. Zarówno starożytni cesarze, jak i współcześni politycy, którzy zbyt mocno polegają na tej strategii, muszą pamiętać, że cierpliwość społeczeństwa ma swoje granice. Kiedy kurtyna opada, pozostają pytania, na które prędzej czy później trzeba odpowiedzieć.